Edep – İnsan Olmanın En Büyük Şerefi

"Bir insanda yok ise edep, neylesin medrese mektep. Okusa alim olsa yine merkep, yine merkep." Neylesin makamı, mevkiyi?” Söz ne kadar güzel, ne kadar derin… Mektep eğitim verir, makam şöhret kazandırır… Fakat edep yoksa hepsi boştur. Yaklaşık on beş yılı geçkindir sanal âlemlerdeyim. Sayfalar, profiller, uygulamalar… Gördüğüm genel durum şu: “Burası yalan dolan; burada ciddi kimse yok!” Evet, bunu diyen çok. Ve haksız da sayılmazlar. Ama unutulan bir şey var: Burası sanal bile olsa, buraya yazı yazan herkes bir insan. Gerçek hayatta iyiler ve kötüler varsa, burada da olacak. Kimisi kırgın, kimisi dertli, kimisi öfkesini kontrol edemeyen… Ama bu demek değildir ki iyiler burada yok. Vardır. Güzel kalpliler burada da nefes alır. Buraya düşüncesini, fikrini taşıyan bir insan varsa, onun da bir derdi, bir gayesi vardır. Ve soruyorum: Şu cümleleri okuyan sen… Kötü biri misin? Hayır. Çünkü samimiyet kötülerin dili değildir. Biz iyi olalım, iyilerle muhatap olalım. Kötü zaten her yerde kötüdür; mekân değiştirse de huy değişmez. Bu yazıyı okuyan tüm güzel insanlara merhaba… Yüreği güzel olanlara merhaba… Parayı, pulu, lüksü bir yere kadar sayıp; “İlle de sevgi… ille de edep” diyenlere merhaba… Güzelliğin yüzde değil, özde olduğuna inananlara merhaba… Yalan dünyanın zevklerini bir kenara bırakıp sevgiyi, saygıyı isteyenlere merhaba… Kadının da erkeğin de önce İNSAN olduğunu görenlere merhaba… Yaşı, işi, makamı değil; fikri, niyeti, ruhu önemseyenlere merhaba… Dünya fani; baki kalan hoş bir seda izin vermektir. Niyet hayır ise akıbet de hayır olur inşallah. Edep; insan olmanın şerefi, ahlakın kalkanı, kalbin ziynetidir. “Makam” ile büyümez insan, “erdem” ile büyür. Diploma ile ölçülmez insan, vicdan ile ölçülür. Cebin değil, yüreğin dolgunluğu kıymetlidir. Eğer sürç-i lisan ettikse affola. Kalın sağlıcakla; kalın edeple.